Afgelopen zaterdag hadden we bestuursvergadering, en Fake liet zich ontvallen dat hij de liedjes aan het begin van een wedstrijdverslag erg waardeert. Om Fake een plezier te doen, begin ik vandaag dan ook maar weer eens met een liedje.

Met het weer van vandaag dacht ik eerst aan “Riders on the Storm” van The Doors, maar dat heeft verder eigenlijk niets met golf te maken. Na even nadenken kwam ik uit bij “Riders in the Sky”, een nummer dat door vele artiesten is gecoverd. Het verhaal gaat over een cowboy die spookachtige ruiters tegenkomt, jagend op een hemels vee. De melodie roept een sfeer op van mysterie en ongrijpbare doelen – en dat past natuurlijk perfect bij golf.

Want zoals de cowboy achter de kudde aanjaagt, zo jagen wij golfers achter onze perfecte ronde aan. En net als in het lied blijft dat doel altijd nét buiten bereik. Maar dat maakt golf juist zo fascinerend: het is een eindeloze zoektocht naar dat ene perfecte moment.

Sowieso past een countryliedje prima bij een golfclub. Veel verenigingen noemen zich zelfs een golf- en countryclub. Dat betekent overigens niet dat er in het clubhuis alleen countrymuziek wordt gedraaid, maar dat er naast golf ook andere activiteiten worden aangeboden, zoals tennis, zwemmen, fitness of zelfs paardrijden. Daarnaast organiseren deze clubs vaak sociale evenementen die niets met golf te maken hebben, zoals diners, gala’s en feesten.

Als ik dit zo opschrijf, zou je bijna denken dat onze golfbaan ook een golf- en countryclub is.

Verder is country misschien een mooi thema voor het lustrum van volgend jaar, sommige heren hebben de cowboyhoed al in bezit.

Ik moet jullie bekennen dat ik het eerste stuk van dit verslag vanmorgen al heb geschreven, in de verwachting dat de beloofde storm ons flink zou teisteren. Achteraf bleek die storm gelukkig mee te vallen. Er stond wel wat wind, maar uiteindelijk waren het vooral de regenbuien die het ons lastig maakten.

Wat ik wel bewonderenswaardig vind, is dat ondanks de dreigende weersomstandigheden toch nog 26 spelers op de wedstrijd afkwamen. Dat getuigt van doorzettingsvermogen! Halverwege mijn ronde merkte flightgenoot Siem Laam nog op dat er vandaag vast geen hoge scores zouden vallen. Maar, zoals velen weten, moet je dat nooit zeggen als Gerard Meijer meeloopt. Ondanks de barre omstandigheden wist Gerard vandaag maar liefst 20 stablefordpunten binnen te slepen, wat hem de dagprijs opleverde. Knap gedaan, Gerard!

De tweede plek ging naar de nestor van onze club, Bob Kiès. Bob lijkt zich nooit iets aan te trekken van slecht weer en zette zijn sterke vorm van de laatste weken moeiteloos voort. Wat een voorbeeld voor ons allemaal! Cees Hoek en Bert Zagers hadden helaas het sluitingsceremonieel niet afgewacht. Daarmee misten ze een kans op de derde prijs, die nu naar Gigi Perra ging. Een gelukje voor Gigi, al heefthij zijn prijs meer dan verdiend.

De bijzondere verrichtingen waren ditmaal te vinden op hole 1 en hole 8. Hein Dekker wist op hole 1 zijn derde bal prachtig bij het gaatje te leggen, wat hem maar liefst €390 aan snoepgoed opleverde. De tweary op hole 9 werd niet geslagen. Omdat het snoepgoed een beperkte houdbaarheid had, werd besloten het uit te reiken aan de speler met de minste punten. Dat bleek vandaag Aart Koning te zijn. Troostprijs of niet, Aart kan in ieder geval smullen!

Tot slot wil ik nog even stilstaan bij het indrukwekkende praatje van Cees Siekerman over onze overleden clublid Arie Floris. Het raakte ons allemaal diep en zorgde voor een moment van stilte en reflectie. Dank, Cees, voor je mooie woorden.

Guus