Het weer was goed, de openingsspeech van voorzitter Barbara Wasch en de toast op het nieuwe seizoen eveneens.

Het deelnemersaantal klopte, waardoor de wedstrijd (Texas Scramble, dus een goede tactiek was van groot belang) kon starten met een gunshot, die in er alleen in gedachten was. Gevierlijk en gerieflijk, want we hoefden deze keer niet naar het andere eind van de baan, togen wij (Ellen Blom, Sam Sneek, Cock Beliën en Frank Braas) op pad onder begeleiding van coach André Tessel.

width=Als flightgenoten genoten wij van elkaars mooie slagen, waarbij er telkens wel een bruikbare 2 bal bij was. Dit resulteerde in 5 parren achter elkaar, een bijna neary op hole 5 voor Frank en het hoogtepunt van een birdie op hole 6, na een geweldige slag naar de green van Ellen en een nog mooiere putt van Cock. Op de foto ziet u Cock geconcentreerd aanleggen voor de putt.  André genoot volop van de highfive’s na weer een geslaagde putt voor par en het vreugdedansje van de hele flight na de birdie. Hole 7 wisten we, na bijna een longest drive voor zowel de dames als de heren te hebben geslagen, opnieuw met een par af te sluiten. Op hole 8 nam de captain (wie was dat ook al weer) een tactisch onlogische beslissing door te kiezen voor een bunkerbal in plaats van een mooie drive op de fairway. De regels boden immers voldoende aanleiding om anders te kiezen, maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Helaas kwam de overwinning nu bij het team van Co Scholten terecht ondanks hun 2 dubbel bogeys. Want in plaats van een birdie te scoren, kwamen we er met een dubbel bogey (onze enige) van af. De par van hole 9 verzachte het leed nog wat, hoewel de captain in zijn verwarring in eerste instantie zelfs nog een bogey had opgeschreven.

title=De prijsuitreiking leverde voor George van der Velden en Trudie van Engelen een prijs voor de longest op,  voor Gigi Perra een doosje ballen voor de neary en voor de nummers 1 en 2 heerlijke paaseitjes. Na een koffie, 3 biertjes, een cola en een heerlijke sateh met patat en sla ben ik moe, maar zeer voldaan, weer op huis aan gegaan en heb met mijn laatste restje energie dit verslag geschreven.

Groeten, Frank Braas