Afgelopen week heb ik de wedstrijden op golfbaan Spierdijk moeten overslaan omdat ik samen met 17 andere golfers (George en Marion Vlaar konden door een positieve pcr-test jammer genoeg niet mee) een golfuitje in Turkije op het programma had staan. Even waren wij met z’n allen het middelpunt van de belangstelling omdat de vredesonderhandelingen over de Oekraïne-crisis opeens ook in Belek plaatsvonden, gelukkig niet in ons hotel maar dat van de golfbaan ernaast. We merkten wel dat er wat aan de hand was, veel politie op straat en even leek het er zelfs op dat wij vandaag onder politiecontrole naar de golfbaan van Lykia gebracht werden. Volgens de meesten van de reisgenoten was dit de mooiste (lees uitdagendste) baan van de hele week, maar ik had er persoonlijk nogal wat moeite mee. Het was een golfbaan aan de boorden van de Middellandse zee met lange holes, veel wind en veel te veel vreselijk diepe bunkers. Ontzettend moeilijk en het was dan ook bijzonder knap dat zowel Erik als Sybren-Sjoerd een eagle op deze baan wisten te slaan. Sybren stapte zelf met een score van 33 punten de baan af, wat een vent!
Op de terugweg moesten we nog even langs de plaatselijke dokter voor een pcr-test (zouden Sergey Lavrov en Dmitro Kuleba daar ook geweest zijn voordat ze naar huis vertrokken). Die man had waarschijnlijk de dag van zijn leven. In ongeveer 5 minuten had hij de hele groep getest op Corona door even een wattenstokje in ieders neusgat te stoppen. De uitslag was er ook supersnel, maar hij hoefde dan ook maar één test uit te voeren. Heel slim gebruikte hij voor iedereen hetzelfde wattenstaafje (of iedereen Corona of niemand, het juiste groepsgevoel).
Ik heb aan Nico en Anita gevraagd mij een groepsfoto op te sturen zodat jullie een beetje een idee hebben welke cracks er naar de top werden afgevaardigd. Anita golft nog niet zo lang en is het niet gewend om 18 holes te spelen, maar dat leek haar totaal niet erg te deren. Op donderdag speelde zij met Erik, Ans en ondergetekende in één flight en vooral dankzij Anita en Ans wisten wij zowaar de dagprijs te winnen (een rondje op Westwoud, gesponsord door (sigaar uit eigen doos) Erik en Franciska. Op dinsdag had ik hetzelfde al bereikt met Piet, toen wij de team matchplay wisten te winnen (met een prachtig rondje op the Duke gesponsord door Johan en Marleen als prijs). Piet vormt dit jaar met Aart Koning een paartje in de koppel matchplaycompetitie en dat beloofd een geduchte tegenstander van Sam en mij te worden. Met zoveel goede teamgenoten was het voor mij ook niet zo moeilijk meer om algeheel winnaar van de golfweek te worden. Ook dat werd beloond met een prachtige prijs (een rondje op the Dutch, gesponsord door Loek en Ellen).


Het lijkt er op dat ik het heel druk krijg, want ook mijn kersverse partner Melvin viel in de prijzen. Melvin legde beslag op de laatste plaats en hoewel je daar natuurlijk niet blij mee bent, werd dat wel mooi beloond met een rondje Dirkshorn (gesponsord door Maurice). Nu ik dit zo opschrijf lijkt het er wel op dat iedereen in de prijzen is gevallen, naast de al genoemde prijzen waren er nog prijzen voor nearies, twearies, birdies, etc (Fons, Sybren, Dirk, Maurice, harstikke bedankt) en ik geloof dat ik zelfs een rondje op de International vergeten ben te noemen.
Rest mij nog Ans (en op de achtergrond Marion) te bedanken voor de geweldige organisatie. Woorden schieten je tekort om te beschrijven wat die meiden elk jaar weer voor ons regelen. Super, super, super!

Guus