Wachtend op een strenge winter schaats ik elke dinsdagavond trouw mijn rondjes op de Westfries. Mijn snelste rondje van dit jaar is net onder de 39 seconden en als je mij zou vragen hoe ik dat zou kunnen verbeteren zou ik het toch vooral buiten mijzelf zoeken (beter ijs, een goede schaatser die mij op sleeptouw neemt). Misschien is dat wel het verschil tussen een goedwillende amateur als ondergetekende en een semi-professional golfer als Erik Bark. Erik liep vandaag een rondje level par en zag nog genoeg ruimte voor verbetering. “Het chippen en putten ging vandaag wel goed maar ik liet het een beetje liggen bij de afslag. Was er vandaag ook een prijs te winnen geweest met de longest drive, dan had ik mij daar wat meer op gefocused en had er nog wat meer ingezeten“. Op zich heeft hij natuurlijk groot gelijk: op externe factoren als het weer en de gesteldheid van de baan heeft hij geen invloed, voor een nog lagere handicap moeten zijn slagen nog beter worden.
Het zal niemand verbazen dat Erik met zijn rondje level par (20 stableford punten) de eerste prijs pakte, maar ook de scores van Karel Visser en Jos van de Werf mogen genoemd worden (beide heren stapten met 19 punten van de baan).
De meest bijzondere verrichting was vandaag natuurlijk de ronde van Erik, maar ook Nine van Kerkvoort en Jan de Vries deden van zich spreken. Nine pakte de neary op hole 5 (tevens birdie) , terwijl Jan de tweary op hole 4 pakte.

Guus