Het mooie van een rondje golf op de donderdagmiddag is dat je altijd wel iets kan leren van je flightgenoten. Ik liep vandaag met John Heemskerk en Dirk Krijt en hoewel Dirk de man met groene vingers schijnt te zijn (althans volgens zwager Fred de Graan) was het toch John die mij alles wist te vertellen over het bemesten van een golfbaan. Jullie zullen vast wel gezien hebben dat er flink met kunstmest is gestrooid en dat verbaasde mij nogal want het leek mij dat je daardoor alleen maar vaker moet maaien. John had echter al navraag gedaan bij Kees Duijn en het bleek om een bijzonder soort kunstmest te gaan, een middel waardoor het gras niet zo snel groeide en het onkruid werd verdelgd. Eerlijk gezegd dacht ik dat John het uit zijn duim zoog, maar na thuis even te hebben gegoogeld moet ik hem toch gelijk geven. Er blijkt wel degelijk kunstmest te bestaan dat het verkleuren van het gras tegen gaat, dat het onkruid en mos vernietigd, dat het gras resistentie geeft tegen kou, droogte en ziekte, etc. John is zelfs zo slim dat hij af en toe wat van deze bijzondere kunstmest van de golfbaan overneemt om zijn gazonnetje (toch wel 10×10 m) bij te houden.
Dirk, mijn andere flightgenoot, heeft tijdens zijn studie in Amerika kennis gemaakt met american football en daar zelfs een profcontract aan over gehouden. Op hole zes leerde ik van Dirk iets over de Amerikaanse sportmentaliteit. Dirk lag met zijn tweede slag in de bocht vlak voor het water op zo’n 170 meter van de hole. Hij twijfelde niet en pakte een houtje om zijn bal op de green te leggen (bijna helemaal over het water dus). John en ik keken elkaar eens aan: wat gaat hij nu doen, hij gaat toch niet voor de vlag! Afijn we laten Dirk maar slaan en zijn bal vliegt ergens midden in de vijver. We probeerden Dirk daarna te overtuigen dat alleen single handicappers op zo’n positie voor de vlag gaan, maar Dirk liet zich niet vermurwen. “Ik kan dit“. Afijn nieuwe bal en jullie raden het wel, ook weer midden in de vijver. Ik zou het dan opgeven maar zo zit Dirk niet in elkaar. Nee, Dirk overtuigt van zijn eigen kunnen, pakte een nieuwe bal om weer voor de green te gaan. Het resultaat hoef ik jullie natuurlijk niet te vertellen.
Eigenlijk verspeelde Dirk op deze hole zijn winst, want met nul punten op deze hole bleef hij steken op 18 punten. Nog altijd goed voor een mooie tweede plaats, maar voor Dirk telt eigenlijk alleen de eerste plaats. Tandenknarsend moest hij dan ook toezien hoe de oudste golfer van de club er met de eerste prijs vandoor ging (Leo Spieker scoorde 19 punten). Ook Piet Konijn pakte weer eens een prijsje mee, met eveneens 18 punten pakte hij de derde plaats.

Guus