width=Prachtige weersomstandigheden tijdens de door George van der Velden gewonnen, tweede ronde van de Spierdijkcup. Enorme opkomst ook. Ga maar na. Er stonden bijna veertig spelers en speelsters aan de start. Trappelend van ongeduld. Al voordat het officiële startschot had geklonken, sloeg de eerste flight af.

Wat niet wil zeggen dat er ook snel werd gespeeld. Integendeel. De laatste flights kwamen pas omstreeks zeven uur binnen. Wat iets zegt over de moeilijkheidsgraad van de baan. Wie bijvoorbeeld in het lange gras terecht kwam (Rob van den Dobbelsteen moest na zijn geklungel op holes 9 en 12 acuut aan de hart- en longmachine) kon een goede score vergeten en bovendien waren de vlaggen nou niet direct klantvriendelijk gestoken (hole 8!). Wat heet.

Veelzeggend: niemand slaagde erin zijn handicap omlaag te schroeven. Een wonder daarom dat er toch nog vier birdies vielen (Karel Visser, Ton Blokdijk, Bert Roelofsen en Frank Braas). De longest drive’s kwamen van de clubs van Bert Roelofsen en Trudy van Engelen en Horst Lammers tekende voor de neary. Maar winnaar van de tweede ronde was dus George van der Velden. Hij kwam uit op een netto aantal slagen van 75, op de voet gevolgd door Peter Buis (in bloedvorm) en Henk Kroeke die ook 75 slagen nodig hadden, maar op de laatste holes minder presteerden.

Opvallend ook: bruto waren er slechts negen spelers die de kaap van honderd slagen wisten te slechten. Onder wie Ton Blokdijk die op hole 8 een luid bejubeld kunststukje uithaalde door de bal van zo ongeveer het water van de vijver (rechts van de hole) op de green te meppen. Dat zijn outfit daardoor onder de bagger kwam te zitten, deerde hem geenszins. De oud-honkballer zal er vroeger, na een ‘head first’ (buik-sliding naar het honk), nog wel eens smeriger hebben uitgezien en daarbij: hij staat na twee rondes eerste in het klassement. Op 15 juli de derde ronde.