Dat je met de beste bedoelingen nog heel wat fout kan doen werd vanmiddag maar weer eens bewezen. Om de vaart wat in het spel te houden ben ik gewend om na het uitholen alvast de vlag op te pakken om die terug te kunnen zetten zodra iedereen is uitgeholed. Vanmiddag deed ik dat ook weer en hoewel we bijna klaar waren kon Joyce zich op hole negen toch niet meer inhouden toen ik het weer deed. Ze stapte even naar achteren en sprak de nu al historische woorden “laat ‘m nog maar even liggen“. Ik was zo verbaasd dat het niet eens echt tot mij doordrong zodat ik gewoon met de stok in mijn handen bleef staan (stokstijf zeg maar). Gelukkig bleek het een geintje te zijn, maar het zette me wel aan het denken. Eigenlijk kun je inderdaad beter wachten tot iedereen is uitgeholed voordat je de stok oppakt en terug zet.
Vreemd genoeg liet de prijsuitreiking lang op zich wachten, maar dat had waarschijnlijk te doen met een eventueel diskwalificatie van Jan Schrekker. Ik weet niet precies wat er aan de hand was, maar wedstrijdleider Peter vond een DQ toch wat ver gaan zodat Jan toch nog zijn derde prijs in ontvangst kon nemen (16 stableford punten). De tweede plaats ging naar Dirk Loos (17 punten) die zich heeft voorgenomen om dit jaar single handicapper te worden. De eerste plaats ging naar Arien Ruiter (18 punten)  die liever ging speechen dan een stukje te schrijven voor de site (jammer, ben ik weer de pineut).
Bijzondere verrichtingen waren er ook weer, birdies voor Jos van der werf en Sam Sneek (eigenlijk is dat helemaal niet zo bijzonder) en de tweary op hole 5 ging heel onterecht ook naar Sam (hij pikte mij het balletje af).

Guus