Ik wist niet wat mij vandaag overkwam. Op hole negen  maakte ik een parretje door een chip van een meter of vijf en precies op het moment dat mijn bal in de hole rolde, klonk er een klaterend applaus vanaf het terras. Ik voelde mij zeer vereerd en keek verrast op, maar dat geklap bleek helemaal niet voor mij te zien. De Anton groep had een of ander personeelsuitje en iemand hield daar blijkbaar net een praatje (misschien wel meneer Anton zelf?).
Eerlijk gezegd had dat applaus ook eigenlijk op hole 5 moeten klinken. Wim Tromp sloeg zijn bal een paar centimeter naast de vlag zodat de tweary hem niet meer kon ontgaan (hoewel Sam Sneek hem toch nog probeerde af te pikken). Na afloop zuchtte Wim eens diep omdat het volgens hem ook zijn enige goede slag was. Hij speelde vandaag met Maurice Jong in een flight en bekende dat hij teveel onder de indruk van het slaggeweld van Maurice was om in zijn eigen spel te komen.
Iemand die ook een beetje liep te klungelen was Jan Grooteman die samen met mij liep. Het was niet zo dat Jan danig onder de indruk was van mijn slagen, maar in zijn hoofd was hij teveel bezig met Michelle Wie (zie https://www.youtube.com/watch?v=Jw1-6p7W9eA ). Jan heeft haar slag tot in den treuren geanalyseerd en probeert dat nu te kopiëren wat natuurlijk lastig is. Wel een nobel streven en Jan is van plan het nog een paar weken vol te houden (de aanhouder wint).
Iemand die gewoon lekker haar eigen ding deed was Marion Vlaar en zij won vandaag dan ook overtuigend met 34 stableford punten (voor Maurice en ondergetekende met 32 punten). Ondanks de overwinningsroes wist Marion na afloop alle vragen over het slotfeest van 14 oktober af te wimpelen (nee, dat moet geheim blijven). Misschien dat andere heren ( Herman, Wim, Rinus?) hun vrouwen van het organisatiecomité wat details kunnen ontfutselen, wij willen natuurlijk graag weten wat er gebeuren gaat.

Guus