Het moest er natuurlijk een keer van komen en vandaag was het dan zo ver. De maandbeker van juli werd gewonnen door Miranda v/d K. (39 stableford punten) en daarmee zadelde zij de wedstrijdleiding met een groot probleem op. Normaal krijgt de winnaar van de maandbeker een speciale parkeerplek welke wordt aangegeven door een kentekenplaat met de naam van de winnaar. Op een kentekenplaat passen geloof ik maar zes letters en Miranda telt er zeven. Dat wordt puzzelen voor de wedstrijdleiding. Het gemakkelijkste is natuurlijk de prijs door te schuiven naar de eerstvolgende speler met een voornaam van zes of minder tekens. Heel toevallig ben ik dat (tweede plaats met 38 punten). Mijn naam bevat maar vier tekens en die passen er gemakkelijk op. Als de parkeerplaats naar mij gaat beloof ik ook ‘m te zullen gebruiken. Ik weet niet of het jullie is opgevallen, maar de winnaar van de maandbeker van juni (Hein D.) probeert zijn auto altijd een plaats rechts van zijn eigen parkeerplek te plaatsen. Zo kan hij altijd gemakkelijk in- en uitstappen en blijft zijn naambordje in beeld. Als hij de auto op de daarvoor bestemde plek zet, zien andere mensen het naambordje niet en weten ze ook niet dat Hein de winnaar was (Ja, laat Hein maar schuiven).
Ook Piet S. heeft een mooi korte naam en harkte vandaag ook 38 punten bij elkaar. Jammer genoeg voor Piet was zijn tweede negen net wat minder dan die van mij, zodat hij met één balletje genoegen moest nemen.
Afgelopen donderdag had ik al geschreven dat er nog vogeltjes op voorraad waren. Ik weet niet hoeveel het er nog zijn, maar het gaat wel snel. Afgelopen donderdag werden er vier uitgedeeld en vandaag weer drie (Sam S. zelf, Ruud B. en ondergetekende). Daarnaast waren er vandaag balletjes te verdienen met het slaan van een neary op hole 2 of hole 5. Die op 2 werd geslagen door Ruud B. en die op 5 door mijzelf (was eigenlijk niet zo moeilijk, hoefde ‘m alleen maar op de green te slaan).
Verder moet ik nog even flightgenoot Ans G. noemen. Ans ging als een raket van start en zat naar drie holes op een schema van 60 stableford punten (3, 3, 4 = 10). Dat was natuurlijk niet vol te houden, maar ze stapte toch met een mooie 36 punten van de baan. Ik heb het hierboven over Ans, maar misschien moeten we haar Ans 2.0 noemen, het is een hele nieuwe Ans nu er al zes kilo van af is.

p.s. Na afloop werd ik door Cees H. nog op de vingers getikt omdat ik op sommige holes direct de score invulde en dat niet deed bij de afslagplaats van de volgende hole. Natuurlijk heeft Cees gelijk en zou ik dat moeten doen, maar het korte termijngeheugen begint mij al een beetje in de steek te laten (ook al 60+).

Guus