width=Door Rob van den Dobbelsteen,

 

Golf Drie stokken

Of het zo geregisseerd was. Precies op het moment dat Co Scholten en Ruud Dol (de onvolprezen wedstrijdleiding) de prijzen van de driestokkenwedstrijd’ begon uit te reiken, brak afgelopen zondagmiddag de zon door. En toen was het toch al half zes geweest. Liepen de ruim dertig deelnemers hun rondjes dan in slecht weer? Verre van dat. Een bewolkte hemel, jawel. Maar er stond nauwelijks wind en de temperatuur was zodanig dat sommigen zelfs de korte broek hadden aan getrokken. Een korte broek overigens, die bij de voorzitter met een paar fraai gedrapeerde bretels op z’n plaats moest worden gehouden. Kwam door dat afgetrainde lijf.

Ruim dertig deelnemers dus en die waren al ver voor het beginuur aanwezig, nieuwsgierig koekeloerend naar wat de concurrentie in de tas meenam. Of dat verstandig was? Helemaal de vraag. Een paar voorbeelden: de Duin-clan, had bedacht dat je met een houten drie ook heel goed kunt putten, wat anderen er toe bracht razendsnel van stok te veranderen. En Co Scholten, toch een gekend adept van de lange putter, liet dat ding nu in de locker met de bedoeling het balletje met een of ander onduidelijk ijzer in de hole te mikken. Schrijver dezes was, merkte hij tot zijn verbazing, één van de weinigen die al zijn houtjes (inclusief driver) een dagje vrij gaf om – bescheiden als hij is – met een putter, een ijzer vijf en een ijzer negen het strijdperk te betreden.

Wie tactisch de sterkste keus had gedaan, bleek bij de prijsuitreiking: Hellen Bakker. Zij kwam met 26 stablefordpunten van de baan. Een ongehoord hoog aantal, maar wel bedacht moet worden dat ze, net als alle andere deelnemers, op drie holes (zelf geselecteerd per geworpen dobbelsteen) dubbele punten mocht opschrijven. En dat pakte dus niet verkeerd uit: acht extra! Ook Johan Kramer (tweede met 24 punten) en Rob van den Dobbelsteen (derde met ook 24 punten) scoorden met respectievelijk 6 en 7 extra, hoog op hun per rollende dobbelstenen geselecteerde holes. Met andere woorden – zoals Co Scholten bij de prijsuitreiking kien opmerkte – , met drie stokken kan je ook een heel end komen. ‘Die handelaren in stokken roepen maar wat.’

Een opmerking die aan de deelnemers terecht een krachtig applaus ontlokte. Volgend jaar daarom maar een wedstrijd met twee stokken?

Klik hier voor het complete fotoverslag gemaakt door Walter Weber