width=Sommigen hadden er speciaal een vrije dag voor opgenomen. En geef ze ongelijk. De derde ‘oliebollenwedstrijd’ op rij was er opnieuw eentje om in te lijsten. Neem alleen al het weer. Moest er in voorgaande jaren door sneeuw en over ijs worden gebaggerd; nu scheen er warempel een zonnetje en werden de regenjasjes al ver voor koffietijd in de golftassen gestopt. Daarbij lag de baan er na een ‘gruwelijke’ (copyright Cees Duijn) nacht met hagel, onweer en windvlagen schitterend bij. Kan het groener in de donkere dagen voor Kerstmis?

Hoe het ook zij, het inspireerde de 36 (!) deelnemers tot grootse daden. Vliegen de balletjes in de winter minder ver dan in de zomer? ‘Nou mooi niet’, dachten Bert Roelofsen en Barbara Wasch. Ze wonnen de prestigieuze prijs ‘longest drive’ en deponeerden de witte knikker op een plek waarvoor iemand die liever onbekend wenst te blijven bijna twee slagen voor nodig had. Niet dat hij daaronder gebukt ging. Verre van dat. Daarvoor was het toernooi – weer uiterst bekwaam in elkaar gedraaid door Co Scholten – te plezierig.

‘s Ochtends negen holes lopen (Amerikaantje) om de krukken van de cracks te scheiden en ’s middags een zinderende finale waarin in drie groepen om de uiteindelijke zege werd gestreden. Divisie-winnaars: Walter Weber, Henk Kroeke en Bert Roelofsen. Inderdaad: allemaal cracks. Zoals Barbara Wasch (daar is ze weer) de primus inter paris was bij de dames.

En is dat alles? Nee, natuurlijk niet. Daar was ook nog de entourage, de volmaakte verzorging van Jan-Willem en zijn onvermoeibare brigade. Hulde. Van de gloeiendhete appelflap in de vroege ochtend tot de hapjes (kathedralen van ham, garnaaltjes, Franse kaasjes en scharreleitjes) in de avond. Daartussen was natuurlijk ook nog de boerenkool- en zuurkoolmaaltijd (met worst, kaantjes enzovoort, dat spreekt) en het rijdende boudoir van Petra die bij het begin van hole 9 een toverdrankje stond uit te delen waarbij vergeleken dat van Asterix kleffe limonade is. Cees P. – constateerde uw kroniekschrijver – ging er in elk geval zo van gloeien dat hij prompt een par sloeg, iets waarvan hij daarvoor alleen maar had gedroomd.

Inderdaad. Een dag om in te lijsten.

Tekst: Rob van den Dobbelsteen

Foto’s: John Heemskerk en Walter Weber