Het is al een tijd geleden maar eind zestiger jaren dichtte C.B. Vaandrager de volgende zin: ‘Als de Chinezen niet zo goed konden kezen dan zouden er niet zoveel Chinezen wezen.’ Gisteravond deed ik mee aan de door Jan Schrekker en Peter Seinen georganiseerde klaverjas- en keez-avond. De teleurstelling was natuurlijk groot toen bleek dat het niet om een potje kezen, maar om het spelletje keezen ging (één letter verschil, maar gelijk een heel ander spelletje). Gedurende de avond werd er onder leiding van Peter nog wel veel gepaard, maar dat ging met het trekken van een kaart en was bedoeld om te bepalen wie jouw maat in de volgende speelronde zou zijn. Ik zelf deed mee aan het keezen en zag bij het eerste spelletje gelijk al wat overeenkomsten met golf. Ik zat in een flight met José Koopman, Ria Duijn en Peter Borst en laatstgenoemde wilde perse van geel spelen (dat was hij gewend). Ik weet niet of hij dat de hele avond heeft volgehouden (na de eerste ronde heb ik niet meer met Peter gespeeld) , maar uiteindelijk pakte hij wel mooi de derde prijs bij het keezen. De tweede prijs bij het keezen ging naar Ria Bresser (speelde toevallig meestal van rood). Ria wordt aanstaande dinsdag geopereerd en we wensen haar natuurlijk een voorspoedig herstel toe. Het was wel verrassend om te zien dat de betere golfers ook de betere keezers waren. Niet geheel onverwacht ging ik er bij de keezers dan ook met de hoofdprijs vandoor. Nee hoor, gekheid, keezen is grotendeels geluk. Ik heb bij alle spelletjes wel een paar beroerde zetten gemaakt (op een gegeven moment zelfs een illegale), maar wist toch elke keer (met dank aan mijn maat) de vier pionnen in hun thuishonk te krijgen.
Omdat ik aan het keezen was heb ik van het klaverjassen niet zoveel meegekregen. Wel hoorde ik voor aanvang van de wedstrijd dat Jolanda Driessen (de geliefde van Hein Dekker) het liefst de hele avond met Hein zou kaarten. Dat was niet de bedoeling, maar op wonderbaarlijke wijze zorgde Jan Schrekker (onze eigen Victor Mids) er voor dat Jolanda en Hein elk een zwarte vijf trokken uit het kaartspel en zo de eerste ronden samen mochten spelen. Ik weet niet hoe die eerste ronde voor ze verlopen is, maar een hoofdprijs zat er gisteren voor beide jammer genoeg niet in het vat.
Bij het klaverjassen ging de eerste prijs naar Jos van der Werf (zou het dan toch dat de betere golfer ook ….). De tweede prijs was voor onze voorzitter Frank Braas en wie er met de derde prijs vandoor ging is mij eerlijk gezegd ontschoten (er werden 32 prijzen uitgedeeld en na mijn eerste prijs lette ik natuurlijk niet meer zo goed op).
Jan Schrekker heeft gisteren de sponsoren uitvoerig bedankt en vanaf deze plek wil ik dat ook nog graag een keer doen. Het is toch mooi dat door hun gulle gift iedereen een prijsje mee naar huis kon nemen. Tijdens de prijsuitreiking gaf Jan ook nog aan dat hij dit jaar samen met Mirjam Kramer de wedstrijdleiding op zich neemt bij de matchplay koppel competitie. Een pittige kluif en ook wel een beetje vergelijkbaar met het organiseren van zo’n spelavond. Het lastige is dat je precies het juiste aantal deelnemers moet hebben om elke tafel / flight vol te krijgen en dat is met mensen die op het laatste moment wegens ziekte of ander ongemak afzeggen best wel tricky.
Rest mij niets meer dan Peter en Jan te bedanken voor hun voortreffelijke verzorging van de avond.

Guus

p.s. Als toetje nog een gedicht van C.B. Vaandrager: “De kroketten in het restaurant / zijn aan de kleine kant“.