Neem nou de 9-holes wedstrijd van 31 maart. Ik bakte er helemaal niets van. Beëindigde de wedstrijd met 4 stableford punten. Ik scoorde pas op hole 4 mijn eerste 2 punten. Het laat zich raden hoe slecht het vervolg was. Mijn mede speler Rob Dobbelsteen vroeg zich verbaasd af of het wel goed met mij ging. Hij had mij nog niet gehoord (de wijsheid komt met de jaren). Het eind resultaat​ was door 6 keer geen score op de holes te halen en een heleboel ballen minder maar een schamele 4 punten.

Nu een week later begon ik, samen met Jaap Bruijn en Ko Burger, goed op hole 1. We hadden alle drie de juiste spirite en sloegen er vrolijk op los. Na een goed begin zakte Ko wat weg. Jaap ging even vrolijk als altijd door. Ik zelf had mijn inzinking op hole 8 door niet te scoren. Door een goede laatste hole heb ik alsnog mijn handicap kunnen verbeteren. Tot slot hebben we nog gezellig na gebabbeld. Jaap zei me nog misschien ben je 1e, maar dat geloofde ik niet. Dus mijn verbazing was groot dat dit wel zo was. De wedstrijdleiding (Cees) refereerde, met bemoedigend schouderklopjes, nog even aan het ongenoegen wat ik soms kan laten zien. Maar heeft waarschijnlijk mijn rustige 2 laatste wedstrijden niet opgemerkt!

Johan Venekamp