Jullie hebben vast wel eens Christiano Ronaldo een vrije trap zien nemen en dan in het bijzonder het ritueel vooraf. Hij legt de bal neer, loopt vijf stappen achteruit, neemt een spreidstand aan en wacht op het fluitje van de scheidsrechter.
Wij hebben Frank, onze eigen Christiano, zij het een verbeterde versie. Hij plaatst de bal en loopt ook vijf stappen achteruit, maar dan nonchalant met de rechterhand in zijn broekzak. Dan neemt hij even rust, overziet het speelveld en loopt terug naar zijn bal. Daar pakt hij de juiste positie, haalt met een breed armgebaar zijn hand uit zijn  broekzak en plaats deze als het ware van onderen op de club.
Loek, mijn andere flightgenoot pakt het heel anders aan. Hij plaats de bal en positioneert zich op de juiste plaats. Hij heeft de club niet achter de bal maar iets meer naar zijn lichaam toe. Als voorbereiding op zijn slag plaatst hij de club dan steeds iets naar voren, achter de bal, en weer terug.
En ik, volgens mij heb ik geen vast ritueel. Doe vaak een paar oefenslagen maar ben vooral bezig met schietgebedjes. “God, laat het nu eens goed gaan” of “god zegen de greep”.

De vraag is nu of zo’n ritueel helpt. Als ik naar de uitslag van vandaag kijk, dan niet. Loek had twee geweldige afslagen (hole 3 en 4) maar dan wel steeds met zijn tweede bal en ook bij Frank ging het nog wel eens mis (om het over mijn slagen maar niet te hebben).

Jullie begrijpen wel dat de winnaar niet in mijn flight te vinden was. Dat was Ariën die met een mooie 18 punten ook gelijk de competitie lijkt te hebben beslist. Tweede werd Ellen (ook 18) en de derde plaats ging naar Sam (17 punten). Sam was natuurlijk uitermate tevreden, zelf een prijsje pakken en geen birdies te hoeven uitdelen, kan het mooier?

Guus