Na afloop van de wedstrijd had Theo Reijnders het over zijn avonturen bij NCR. Gelukkig hoef ik het niet allemaal meer te onthouden, want chat gtp kan het mij haarfijn vertellen.

“Theo Reijnders is een Nederlandse ingenieur die bekendheid verwierf als de uitvinder van de moderne pinautomaat. In de jaren 60 werkte hij bij NCR Corporation, een Amerikaanse fabrikant van kassasystemen en andere apparaten voor de detailhandel.
Reijnders ontwikkelde het idee om een geldautomaat te maken die klanten in staat stelde om geld op te nemen en hun bankrekeningen te beheren zonder tussenkomst van een bankmedewerker. In 1967 introduceerde NCR de eerste pinautomaat in de Verenigde Staten, en het duurde niet lang voordat het concept wereldwijd werd overgenomen.
Reijnders’ uitvinding heeft de manier waarop mensen bankieren veranderd en heeft geleid tot de opkomst van elektronisch bankieren. Vandaag de dag zijn pinautomaten overal ter wereld te vinden en zijn ze een onmisbaar onderdeel van ons dagelijks leven geworden.”

Eerlijk gezegd kunnen we het beter over Theo zijn geestelijke prestaties hebben dan over zijn golfprestaties. Theo heeft nog steeds last van zijn pols en dat levert nog wel eens een niet zo’n goede slag op (laten we het positief opschrijven). Slechts af en toe krijgen we nog de echte Theo te zien, dan ramt hij de bal met een minimale backswing op zo’n de 200 meter (wat zou ik dat graag kunnen). Maar ja, een Theo in topvorm had denk ik nog niet kunnen winnen van Jan Kaandorp. Jan scoorde vandaag maar liefst 5 punten meer dat Cees Siekerman (tweede met 17 stableford punten) en 7 punten meer dan nummer drie (Ton Hertog). Ik zijn dankwoord bedankte Jan niet alleen de wedstrijdleiding, Nighel en zijn flightgenoten, maar ook nog de spelers waarmee hij regelmatig buiten de herenmiddag een rondje loopt: Hein Dekker en Cor Vreeker (en Cor deed vandaag niet eens mee).
De bijzondere verrichtingen zorgde voor een beetje verwarring. Op het bordje van hole 2 stond dat het ging om een tweary, maar op de sticker op de wedstrijdkaart stond vermeld dat het ging om een neary. Siem Laan, een andere flightgenoot van mij, plaatste het bordje na zijn tweede slag op ongeveer een meter van de hole, maar toen ik hem vertelde dat op de wedstrijdkaart stond dat het om een neary ging zette hij hem toch weer terug. Achteraf had ik mij er natuurlijk niet mee moeten bemoeien, maar ook al had ik niets gezegd dan had Siem toch niet de tweary gewonnen, deze ging namelijk totaal niet verrassend naar Piet den Dulk (mister tweary kunnen we hem wel noemen). De andere bijzondere verrichting was de longest drive op hole 8 en deze werd gewonnen door Ton Hertog. Ton viel sowieso lekker in de prijzen want naast zijn wedstrijdballetje en zijn fles je wijn scoorde hij ook nog een Cv100 balletje door een birdie op hole 6.

Guus