Auteur: Guus Koning

Gekleed in een comfortabele golfbroek en polo, aan mijn voeten een stel comfortabele sportschoenen en gezeten in een comfortabele stoel in een zeer comfortabele omgeving, mocht ik vandaag mijn door comfortable gesponsorde prijs voor mijn comfortabele overwinning in ontvangst nemen (als dat geen tevreden sponsor is).
Van vervangend wedstrijdleider Peter Buis ontving ik een waardebon ter waarde van €19,95, te besteden op de website van Comfortable. Ik heb al even op de site gekeken en een stel roze Equilibras slippers lijkt mij wel wat. Om die gratis te bemachtigen heb ik echter nog wel twee overwinningen nodig, gelieve dus de komende weken thuis te blijven of zo te spelen als Peter Buis of Jos van der Werf (respectievelijk vandaag 7 en 8 punten).
Op gepaste afstand werd hondenfluisteraar George van der Velden (gespecialiseerd in Labradors) tweede (17 punten) op de voet gevolgd door Carl van Zanten en Thierry Dol (16 punten). Omdat Carl acte de présence moest geven op de damesavond van de Hoornse kermis (wat een smoes) moest hij wat eerder weg en ging de derde prijs deze week naar Thierry.
De tweary op hole 4 was vandaag voor niemand te doen maar ondergetekende sloeg nog wel een mooie birdie op hole 6 (jippie)

Guus

Iedereen denkt bij zwarte zaterdag gelijk aan topdrukte op de snelwegen naar het zuiden van Europa, maar vandaag was het ook zwarte zaterdag op de golfbaan van Spierdijk. Volgens mij is het nog nooit zo druk geweest, de hele dag alleen maar vierballen in de baan en de parkeerplaats was gewoon te klein. Ook de bijbehorende file mocht natuurlijk niet ontbreken, alleen jammer dat die door mijn flight werd veroorzaakt (sorry mensen). Eigenlijk wisten wij wel wat ons bij binnenkomst te wachten stond en zijn dan ook wijselijk aan een ander tafeltje gaan zitten. Je zou trouwens denken dat we in de vakantietijd wat minder deelnemers zouden hebben maar niets van dat. Heel leuk om te zien dat er een aantal nieuwe leden meespeelden, hopelijk hebben ze er van genoten en doen ze de volgende keer weer mee.
Een extra motivatie om deel te nemen zijn natuurlijk de door Blub Media gesponsorde prijzen. Maurice is duidelijk een wijnliefhebber en had twee prachtige flessen Prosecco met bijbehorende glazen beschikbaar gesteld voor het winnende team. Daarnaast waren er voor de nearies kadoosjes (dacht eerst dat het een zeepje was maar schijnt een kadobon voor wijn te zijn) en voor de longest drives een fles Limoncello of rode wijn (neem aan dat het Italiaanse wijn is gezien de rest van de prijzen). Tja, dat is heel wat anders dan de golfballetjes die op een doordeweekse competitiewedstrijd te winnen zijn.
Op de foto zien we de zeer gelukkige winnaars Frank Braas en Nine van Kerkvoort. In de weerspiegeling van de ruit ziet een scherp oog Cock Stoop (of is het wethouder Hekking) die samen met Mirjam Kramer tweede werd, net voor eega Sam en ondergetekende. Nine nam naast de Prosecco ook nog de fles Limoncello voor de longest drive bij de dames mee naar huis. De longest drive bij de heren ging naar Erik Bark en daarmee hadden we precies dezelfde winnaars als de vorige keer, blijkbaar zijn Nine en Erik de echte longhitters van de club.
Daarnaast waren er nog de zeepjes, deze gingen naar Jos van der Werf (neary op hole 2) en ook weer Erik Bark (neary op hole 5).

Volgende wedstrijd op 22 september, de grand finale (er zijn nog een paar plaatsen vrij).

Guus

De wedstrijdleiding van de herenmiddag doet altijd zijn uiterste best om het iedereen naar de zin te maken. Naast de prijzen die er te winnen zijn voor de beste scores zijn er ook altijd een paar bijzondere prijzen.  Op de een of andere manier zijn de meeste mensen van mening dat elke deelnemer een even grote kans moet hebben op het winnen van zo’n prijs. Zo werd er in het verleden commentaar gegeven op de nearies (niet iedereen kan zo ver slaan) en de longest drive (maar een stuk of vier deelnemers hebben daar kans op). Om iedereen maar tevreden te houden werden er dan ook andere criteria bedacht zoals neary the rope, Joris driepunter en Dolly Parton. Vandaag was er weer wat nieuws, je moest het aantal putts en bunkerslagen tellen over de negen holes die je speelde (voor sommigen al een hele  opgave). Om te benadrukken dat golf maar een spelletje is gingen de prijzen niet naar degenen met de minste bunkerslagen en putts maar juist naar degenen met de meeste bunkerslagen en putts. En zo wonnen Ton Hertog en Bob Gerritsen met ieder vier bunkerslagen een Duitstalige dvd over het spelen van je bal uit de bunker  en kregen Simon Hes, Hein Dekker en ik geloof Fred de Graaf een dvd voor de meeste putts. Ik kon zo snel niet zo wat de titels waren, maar een ervan was in ieder geval een (echte) natuurdocumentaire. Misschien dat de heren nog even kunnen aangeven wat ze precies gekregen hebben.
Gelukkig werd er ook nog aandacht geschonken aan het echte werk, het sportieve aspect dus. Jos Leijen was vandaag met 19 punten de enige die het lukte zijn handicap te verbeteren. Siem Laan werd met 18 punten tweede, net voor Aad Oudhuis ook met 18 punten. Eigenlijk had Aad die tweede prijs wel verdiend. Hij liep in de laatste flight en had de pech dat hij de laatste holes in de regen liep, logisch dat zijn tweede negen iets minder was dan die van Siem.
Verder had ik vandaag voor het eerst van mijn leven een portie bitterballen bij de koffie. Een ietwat vreemde combinatie maar misschien had ik gewoon wat langer moeten wachten met het opeten (ze waren heter dan heet en smaken natuurlijk veel beter bij een biertje). De bitterballen waren trouwens een traktatie van John Heemskerk vanwege zijn 50 jarig huwelijk met Marjo (hulde aan het bruidspaar).

Guus

Vandaag speelde ik met birdiesponsor Sam Sneek en Loes van der Wal in een flight. Sam begon zeer matig en kwam op hole vier tot de conclusie dat hij te lijden had aan verkeerde spanning. Hij dook gelijk de bosjes in en Loes en ik keken elkaar vol verbazing aan, hoezo verkeerde spanning? Na zijn sanitaire stop legde Sam uit dat hij al een tijdje moest plassen maar dat steeds uitstelde met als gevolg dat hij tijdens zijn spel teveel bezig was met het denken aan zijn behoefte in plaats van zich te concentreren op zijn spel. Na zijn plaspauze ging het inderdaad een ietsje beter, maar misschien had hij, gezien het resultaat, ook nog last van andere spanningen (uiteindelijk 22 stablefordjes).
Iemand die geen last had van wat voor spanning dan ook was George Vlaar. George begon zeer voortvarend en had na negen holes al 25 stableford punten (rondje van 40 slagen). De tweede negen ging wat minder maar met 15 slagen kwam hij uit op 40 punten, ruim voldoende voor het winnen van de door Loos betonvloeren gesponsorde maandbeker. Tweede werd Fons Dekker met 37 punten, net voor Ria Bresser (the first lady) met 36 punten.
Fons won ook nog de tweary op hole 4/13 (een fles biologische Chileense wijn of is het een fles Chileense biologische wijn), terwijl de neary op hole vijf weer niet viel (blijkbaar lukt dat alleen de heren van de dondermiddag). Verder waren er nog birdies voor Erik Bark (3 stuks), George Vlaar en ondergetekende.
Winnaar George had natuurlijk wat te vieren maar dat hij na een paar biertjes midden op het land twee zeilboten zag was wel erg kras. Omdat anderen het ook zagen hield flightgenoot Herman van der Wal het op een gemeenschappelijke fata morgana (de eerste ooit waargenomen door meerdere personen tegelijkertijd), maar uiteindelijk gaven de scherpe ogen van Ria Bresser de oplossing. Het was de schittering van de zon op het dak van twee nieuw gebouwde stolpboerderijen aan de Noorddijkerweg (waar ik op nummer 130 mijn jeugd heb doorgebracht, alhoewel toen was het nog N72 met telefoon 398).

Guus

Meestal maakt het de golfbaan Spierdijk niet zoveel uit wie er wint, maar vandaag waren ze niet echt blij met dagwinnaar Karel Visser (22 punten). In zijn overwinningsspeech vertelde Karel dat zijn handicap al jaren langzaam omhoog kruipt maar dat het weer crescendo gaat nu hij aan het afvallen is geslagen en is gestopt met het nuttigen van alcohol. Slecht nieuws voor de golfbaan die bang is dat andere golfers zijn voorbeeld gaan volgen, met alle gevolgen van dien voor de omzet.
Wedstrijdleider Jos van der Werf was blijkbaar nog niet op de hoogte van het lijnen van Karel, anders kan ik niet verklaren waarom hij Karel naast zijn door Comfortable gesponsorde prijs een etensbon kado deed (of zou hij hopen dat Karel de bon terug zou geven?).
De tweede prijs was toeval of niet ook voor een geheelonthouder, Marion Vlaar scoorde net als Karel 22 punten maar had blijkbaar een iets mindere tweede negen. De derde plaats was voor een bier drinkende Simone van der Meer (20 punten). Ook bier drinkers Jan Grooteman en Peter Buis hadden 20 punten, maar dames gaan natuurlijk voor (it’s a gentlemans game).
Verder was er nog een birdie op hole negen voor  rode wijn drinker Johan Pater (luid bejubeld op het terras) en een neary voor Karel Visser op hole 5 (wat blijkbaar geen birdie werd). Verder was bijna iedereen in twee slagen op de green van hole acht maar omdat een bier drinkende Jos van der Werf vergeten was het bordje van de tweary neer te zetten, was al die moeite voor niets.

Guus

Vandaag werd al weer de derde wedstrijd van het door Buro 19 gesponsorde strokeplay kampioenschap gespeeld. Volgens de uitnodiging van de secretaris van de club is strokeplay eigenlijk de spelvorm zoals golf gespeeld hoort te worden, maar geef mij maar het vertrouwde stableford systeem. Met strokeplay heeft één slechte hole al een desastreuze invloed op je score en als je die slechte hole gelijk op hole één hebt is je hele dag verpest. Zo begon flightgenoot Herman van de Wal met drie waterballen en stapte hij de hole af met 12 slagen (en dus klaar voor de dag). Fons Dekker, mijn andere metgezel trof het ook niet. De eerste drie holes een goede score maar op hole vier vloog de bal helemaal achter de boompjes langs naar links. Omdat we er niet zeker van waren dat we zijn bal nog konden vinden sloeg Fons maar een provisionele bal. Wij dus zoeken en inderdaad konden we de bal niet vinden. Fons gaat dus verder met zijn tweede bal en slaat die het water in. Afijn nieuwe bal en die slaat hij de bunker in, precies tegen de rand. Jullie raden het al, dubbele cijfers op deze hole en adieu die mooie score. Het werd nog triester toen we afsloegen op hole vier en George Vlaar (die liep in de flight achter ons) de eerste bal van Fons naar ons toe gooide. Had hij in de bosjes gevonden en dat terwijl wij er alle drie van overtuigd waren dat zijn bal daar net aan voorbij was gegaan.
Gelukkig waren er ook golfers die nergens last van hadden en met een mooie score de baan af stappen. De laagste bruto score en dus de eerste prijs was voor Erik Bark met 86 slagen. Tijdens zijn overwinningsspeech vertelde Erik dat hij alle drie tot dusver gespeelde wedstrijden had gewonnen en dat de kampioen dus eigenlijk al bekend is. Dit is natuurlijk met vuur spelen en ik reken er op dat iedereen er alles aan doet om Erik de volgende keer te verslaan. Tweede werd Dirk Loos (90 punten) en de derde plaats was voor Ariën Ruiter (92 punten). Ariën viel trouwens dubbel in de prijzen want bij de netto score was hij eerste met 73 slagen. Ans Groot had er ook 73 maar had een iets mindere tweede negen en onze forezitter Frank pakte ook weer een prijsje mee (derde met 75 slagen). De winnaars werden beloond met een mooie mand met levensmiddelen en ik heb Ariën gevraagd mij een lijstje te sturen van de inhoud. Misschien kan hij elk artikel een cijfer geven voor de smaak zodat we uiteindelijk een mand kunnen samenstellen met alleen maar lekkere dingen.
Over lekkers gesproken, keukenprinses José trakteerde ons op een lekker plakje worst tijdens de nazit. Voor Joyce Bakker de aanleiding om het een kwartier lang te hebben over alle slagers van Hoorn. Die op het Koepoortsplein (heel klein, maximaal vijf klanten)  was veruit haar favoriet hoewel de paardenslager op het Kleine Noord ook zeer goede kwaliteit leverde.
Sorry, ik dwaal even af. Er werden vandaag nog birdies geslagen door Ans Groot (hole 13, hoezo ongeluksgetal) en Dirk Loos (hole 6). De neary stond vandaag op hole 5 maar door de straffe tegenwind viel die niet (jammer Fons, twee meter van de vlag maar niet op de green). Niet onvermeld mag blijven de longest drives van Erik Bark en Nine van Kerkvoort op hole negen (Erik lag zo’n vijftig meter voor de vlag en Nine sloeg gewoon over de bunkers!).

Guus

Ik weet niet of het ooit al een keer is voorgekomen maar vandaag had nummer 1 Jan van Stralen (let op, met maar één a) maar liefst acht punten voorsprong op nummer 2 Siem Laan (wel met twee a’s). Siem had met 33 punten al een zeer acceptabele score voor deze tropische dag, maar Jan maakte dus van iedereen gehakt met maar liefst 41 punten. Jan was er zelf ook een beetje door van slag en bietste een sigaretje van Theo Boer, helemaal vergetend dat hij tien jaar geleden al gestopt is met roken.
Theo zat er samen met Peter Ruijter nog als enige spelers van de negen holes competitie. Omdat Theo iets beter had gescoord dan Peter kreeg hij de eerste prijs (twee ballen van sponsor Zichtbouw) en ging de tweede prijs (de helft van het aantal balletjes) naar Peter. Voor Peter was dit mooi meegenomen, eigenlijk deed hij alleen maar aan de wedstrijd mee als opwarmertje voor zijn avondpartij met de vrije drop (het echte werk). De overwinning kon Theo eigenlijk ook wel gestolen worden, hij was vooral gebleven om de prijs voor de longest drive (zo’n 220 m) in ontvangst te mogen nemen.
Verder was de derde prijs van de 18 holes wedstrijd voor Hein Dekker. Hein was niet helemaal tevreden met zijn eigen spel en boekte gelijk een lesje bij Jan van Stralen (onder voorbehoud zaterdagochtend 10.10 uur). Jan kon nog niet gelijk zijn fiat geven omdat hij zijn grote liefde Cis had beloofd om nog een dagje te gaan fietsen voordat ze zondag op vakantie gaan (weekje Duitsland). Voor wie het niet weet, Jan is een op en top sportman. Hij gaat rustig ‘s morgens een uurtje spinnen om daarna in de middag een rondje golf te lopen om ‘s avonds te besluiten met een potje tennis ( en nee, dat heeft niets met de thuissituatie te maken)
Business as usual met de neary, die ging vandaag net als vorige week naar Theun Dil. Ik weet niet of hij zijn etensbon gelijk gaat verzilveren, maar dan heeft hij grote kans om daar Bob Gerritsen tegen te komen. Voor Bob is het immers gewoonte geworden om na de wedstrijd op de donderdag een lekkere portie lasagne mee naar huis te nemen.

Guus

Zaterdag 21 juli hebben we de vierde Matchplay Koppelwedstrijd gespeeld. Met wederom 18 teams gingen we van start. Het was prachtig weer, een beetje te warm af en toe, dus de paraplu’s gingen evengoed op, dit keer voor de zonnestralen. BLUBmedia is onze sponsor en zorgt voor de prijzen van de dag, ook altijd prijzen voor de neary’s en de longest. De neary’s zijn gewonnen door Erik en Francisca en de longest door Nine en Erik. De Barkjes zijn goed! En nemen heel wat prijsjes mee naar huis. De winnaar van de dag was Bob Gerritsen die met invaller Cees Duijn prima speelde met maar liefst 25 punten. In de tabel hieronder kun je zien hoe ieder team ervoor staat. De vier best gespeelde wedstrijden tellen voor de uitslag.
We spelen nog twee wedstrijden op 11 augustus en op 22 september is de finale.

Wedstrijdleiders Fons Dekker en Coby Blokker

(meer…)

Hoewel ze op de golfbaan van Spierdijk liever een biertje tappen van de concurrent gingen vandaag de gedachten weer eens uit naar dat andere merk. Vroeger was het de gewoonte om minimaal een keer per jaar een bezoek te brengen aan de Amstel en Heineken brouwerij in Amsterdam. Er werd natuurlijk begonnen met een rondleiding door het bedrijf en de kunst was dat zo snel achter de rug te hebben. De gids vroeg nog wel eens of er vragen waren, maar natuurlijk waren die er niet (je keek wel uit). Het ging er om dat we zo snel mogelijk in het cafe belandde waar we ons dan vol konden laten lopen (tenminste bij Heineken, bij Amstel kreeg je maar een paar biertjes).
Vanmiddag moest ik daar aan  denken omdat sponsor Blub Media in de persoon van Maurice Jong voorafgaand aan de prijsuitreiking eerst nog van alles moest vertellen over de prijzen die gewonnen konden worden. Zo zijn de balletjes voor de nearies op hole 2 en 5 (eerlijk verdeeld tussen mijnheer en mevrouw Bark) uitermate geschikt voor een speler met een lage swingsnelheid en heeft de bal een patroon van liefst 328 dimples. Verder garandeert de bal een lange afstand met een hoge balvlucht, ideaal voor ons soort golfers.
Voor de longest drive bij de heren (ook voor Erik Bark) was er een flesje limoncello speciaal gebotteld door een van de klanten van Blub Media. Volgens Maurice wordt deze limoncello gemaakt van de allerlekkerste citroenen zoals die alleen in de laars van Italië groeien. Ze worden verbouwd in grote boomgaarden, waar pergola’s van kastanjehout zorgen voor beschutting tegen de felle Zuid-Italiaanse zon. De citroenbomen hebben voldoende schaduw en vochtigheid nodig om vanaf het voorjaar gigantische citroenen te kunnen geven. Deze citroenen zijn zo groot als flinke grapefruits en hebben een dikke, bobbelige schil. Logisch dat Joyce zwaar onder de indruk was en graag even wilde proeven (Erik schonk goedmoedig een glaasje in).
Het was vast ook een bijzondere wijn die Nine van Kerkvoort ontving voor de longest drive bij de dames. De nuances van deze prijs zijn  mij even ontgaan omdat er om mij heen een levendig gesprek gevoerd werd over diksap (het had volgens mij iets met de plas van Dirk Loos te maken, maar hoor graag hoe het precies zit).
Winnaars van de dag werden trouwens Bob Gerritsen en Cees Duijn. Cees gaat meestal als laatste weg maar was al vertrokken, misschien omdat hij zijn prijs toch moest overdragen aan Rob van den Dobbelsteen voor wie hij deze keer inviel (Rob moest act de présence geven bij het 50 jarig jubileum van de gele trui van Jan Jansen, mijn eerste merk racefiets). Gelukkig was Bob er na een telefoontje met het thuisfront nog wel en kon hij de welverdiende eerste prijs in ontvangst nemen.
Tot slot nog even een complimentje voor flightgenoot Marion Vlaar. Karel Visser zat de eerste negen niet zo lekker in zijn vel en begon op hole 9 tegen ons te mopperen dat wij veel te langzaam liepen (had hij wel een beetje gelijk in). Marion had de hole daarvoor net gezegd dat wij wat door moesten lopen en gaf daarna zelf het goede voorbeeld door na hole 9 niet gebruik te maken van de plaskar (dan doe ik het zo meteen wel even in de bosjes).

Guus

Ik weet niet wie van jullie het Noordhollands Dagblad leest maar afgelopen zaterdag stond er op de opinie pagina een artikel van ons aller Ton Scholte. Het ging er over dat wij als Europa ons veel beter moeten verenigen om een kans te maken tegen de grote drie: Amerika, Rusland en China. Ton was duidelijk gevleid toen ik hem vertelde dat zijn artikel was opgevallen en deelde mij en passant mee dat hij al weer een nieuw stukje had geschreven, maar dat dát nog niet geplaatst was. Ik heb Ton gelijk voorgesteld om wekelijks een stukje te schrijven over de herenmiddag maar daar wilde hij niet aan (te weinig publiek Ton?).
Dat betekent dat jullie het nog een keertje met mij moeten doen en het geeft mij de gelegenheid om het eens over flightgenoot Willem Stoop te hebben. Jullie weten vast wel dat Willem al ruim 50 jaar op de golfbaan staat en inmiddels weet Willem precies hoe het spel gespeeld moet worden. Zo vertelde hij mij voordat de wedstrijd begon dat hij vandaag niet meer dan 18 punten mocht halen omdat hij anders een slag moest inleveren bij de volgende caddie wedstrijd (vorig jaar nummer 6 van de 66). En omdat hij ook niet in zijn handicap wil zakken ging Willem vandaag voor minimaal 16 punten, wat hij natuurlijk haalde (met een parretje op hole 9 toen dat nodig was). Op hole 6 wist Willem dat hij, omdat hij niet zo goed in zijn spel zat, een grote kans had om zijn bal het water in te jassen. Heel strategisch werd zijn tas precies naast het bankje tussen hole 5 en 6 geplaatst zodat hij daar gelijk een bal kon pakken om verder te spelen. Ook is Willem goed op de hoogte van het equipement van de spelers van de herenmiddag. Op hole 3 zag ik in de verte iemand lopen op hole 9. Ik dacht dat het Henk Hoekstra was maar Willem wist heel zeker dat het Henk niet was, die speelt immers met een heel andere tas.
Verder speelde ik met Fons Dekker en Bob Gerritsen en hoewel beiden met het respectabele aantal van 18 punten de baan afliepen, eindigden zij toch zonder prijs. De eerste prijs was met maar liefst 21 punten voor Ton Hertog die onmiddellijk profiteerde van de afwezigheid van jurylid Cees Siekerman (streng edoch rechtvaardig). Verder waren er drie mannen met 20 punten: Kees van Kampen (tweede), Jacq de Jong (derde en zichtbaar ontroerd met zijn gewonnen balletje van sponsor Zichtbouw) en toch ook weer Michael Blacklock.
Verder was er vandaag op hole 4 en 9 een prijs te winnen met de tweary. Op hole negen werd die niet geslagen, maar Theun Dil lukte het wel op hole 4. Top Theun!

Guus

Vandaag was het zover de finale Matchplay, dezelfde finale als vorig jaar. Ik moest het op gaan nemen tegen de altijd steady Erik Bark. Voor de finale had Karel aangeboden mijn caddy weer te willen zijn net als drie jaar geleden. En je kan je geen betere caddy wensen. Karel had zijn wekker vroeg gezet om afbak broodjes te gaan halen en die vervolgens te gaan beleggen met een heerlijk gebakken eitje (ook voor Erik had hij overigens broodjes gemaakt), ook had hij genoeg water (uit de vriezer) meegenomen, want ja het zou een warme dag gaan worden. En inderdaad het was een warme dag met voor Spierdijk begrippen weinig wind. Ook Erik had een caddy te weten Jeroen van de Bos. Ook kwam mijn vrouw met haar broer als verrassing kijken, overigens had Erik dat pas door op hole 19

Kortom alle ingrediënten aanwezig voor een spannende partij Matchplay.

In de voorgaande rondes had ik overigens al het gevoel een aantal finales te hebben gespeeld, wamt wat zijn er veel mensen in vorm zeg!

Frank, Guus, Kevin en Sam waren behoorlijke hordes om de finale te behalen. Nogmaals complimenten voor jullie fantastische spel.

Maar nu moest alles dus nog uit de kast tegen Erik. Op hole 1 begon Erik maar eens met zijn specialiteit, namelijk een chip op een paar centimeter naast de hole, waardoor ik na 1 hole al 1 down stond.

Zoals altijd zijn we erg aan elkaar gewaagd, dus een achterstand is niet zomaar goed gemaakt. Hole 2 wist ik te winnen echter een aantal holes later stond ik weer 2 down.

Er werden weinig fouten gemaakt dus er moest iets speciaal gaan gebeuren, en gelukkig kwam dat moment op hole 7 met een chip in voor birdie wist ik de score naar 1 down terug te brengen

Ik denk dat Erik daar zo van slag van was, hij begon namelijk korte putje te missen, waardoor ik 3 holes op rij won en opeens 1 up stond bij de turn.

Deze stand bleef lang aan tot hole 14 waar Erik een prachtige afslag had en de hole won. Op hole 15 dacht Erik weet je wat ik ga deze hole maar eens van de gele tee spelen. Een prachtige verre afslag was het gevolg (300 meter drive) echter hij moest de slag opnieuw doen vanaf de witte tee, sorry Erik het is een hard spel

Deze hole wist ik ook nog te winnen, dat is natuurlijk extra zuur.

Met nog 3 holes te gaan moest ik de voorsprong behouden, en Karel gaf steeds het juiste advies daarin, echter op hole 17 had ik even geen zin om te luisteren naar Karel en dat resulteerde in een hele slechte put waardoor ik een behoorlijk put overhield voor par. Erik maakte zijn par en gelukkig wist ik die van mij ook te maken. Zal voortaan naar je luisteren Karel!

Het kwam nu op de laatste hole aan waarbij een halve genoeg was, na beide een goede afslag sloeg Erik zijn 2de bal richting grasbunker. Het enige wat ik hoefde te doen was de green raken, Karel reikte mij de juiste club aan en midden green was het resultaat. Waarna ik de put naast de hole wist te krijgen en doordat Erik geen birdie maakte was deze spannende finale in mijn voordeel geëindigd.  Graag wil ik mijn medefinaliste Erik bedankten voor de spannende finale en natuurlijk wil ik ook mijn caddie Karel bedanken voor zijn bijstand tijdens de wedstrijd.

Daarna een heerlijke BBQ op het terras en een aantal drankjes natuurlijk.

Wedstrijdleiding bedankt en iedereen bedankt voor de felicitaties, en ik hoop dat deze competitie maar zal groeien met het aantal deelnemers, naar mijn idee het mooiste spel wat er is!

Op naar volgend jaar.  Maurice.

The Day After, zo voelt het wel.
Het was een pittig weekend met de kwart en halve finale op zaterdag en dan het klapstuk de finale op zondag.
En wat voor 1.
Ans en ik mochten als eerste starten met een gedreven temperament en een hoge temperatuur.
De kleding was aangepast en de vriendinnen mochten de wei in.
De blauwe backtee voelde wat onwennig maar hier konden we goed mee omgaan bleek uiteindelijk.
Ans was beter uit de startblokken dan ik , maar gedurende de wedstrijd voelde ze de hete adem in haar nek.
Letterlijk en figuurlijk want wat had ik het warm. ( Ans had nergens last van )
Heb er nog over na gedacht om met het spektakel aan de andere kant mee te doen om zo,wat verkoeling te krijgen.
De speaker was luid en duidelijk te horen waar ik me voor probeerde af te sluiten, maar in de swing te horen 1,2,3, start is ….
De fun wedstrijd startte achter ons aan zodat we heerlijk met z’n tweeën onze focus op de wedstrijd konden houden.
We hadden al een beetje door laten schemeren dat we niet echt behoefte hadden aan publiek zodat alleen de wedstrijdleiders ( George en Coby ) ons af en toe een bezoekje kwamen brengen en een foto te schieten.
Alhoewel Ria Bresser kon het niet laten om in de buggy langs te komen, want als finalist moet je met publiek om kunnen gaan.
Daar heeft ze wel een punt.
Ans en ik stonden heel goed te spelen en geen van ons tweeën had een misslag, water of andere beroerdigheid zo dat het super spannend bleef.
Op naar de 16e hole waar ik het af had moeten maken ( George stond al klaar met de camera) maar ook een halve meter put is te missen.
Dan naar de 17e hole met twee slagen ( van blauw dus!) vlak voor de green en moest de approche naar de vlag goed zijn.
Ans mocht eerste en als altijd mooi op de green , “ we zeiden al : onze ballen houden van elkaar “ want ik lag er vlakbij.
Deze hole gelijk dus met een stand van 2 up 1 te gaan was de battle beslist.
Voldaan en warm konden we op het terras neer strijken en de felicitaties in ontvangst nemen.
Na de prijsuitreiking konden we aan de heerlijke barbecue deelnemen dit was top voor elkaar.
Als laatste wedstrijdleiding bedankt voor de organisatie deze was perfect.

Marion

Zoals de foto laat zien zijn Maurice en Marion dit jaar de winnaars geworden van de matchplaycompetitie. Zij mogen zich een jaar lang de beste golfer van GC De Koggen noemen. Chapeau!
Je zou niet zeggen dat de finalisten er een slopend weekend hebben opzitten met drie wedstrijden met tropische temparaturen, ze zien er best nog wel fris en fruitig uit.  Tijd om te douchen hebben ze volgens mij niet gekregen want ik zie op het horloge van Erik dat de foto om 17.22 uur genomen is, toen waren de wedstrijden waarschijnlijk net afgelopen.
In eerste instantie lijkt het er op dat de prijzen niet eerlijk zijn verdeeld. Maurice staat met een beker en een plant op de foto maar Marion alleen met een beker. Als je wat beter naar de foto kijkt zie je dat de rechterhand van Marion buiten de foto waarschijnlijk nog iets vasthoudt, dat zal dan ook wel een beker zijn. Wel opvallend is dat Ans als troostprijs een plant gekregen heeft, terwijl Erik daar met lege handen staat (zou Erik zijn plant al aan vrouwlief gegeven hebben).
Op de achtergrond zie we verder nog Jos van der Werf die Peter Buis iets probeert te vertellen. Ik weet het niet, maar Peter lijkt niet zo te luisteren.

Guus

p.s. ik weet het niet zo met die iPhones, waarom wordt elke foto in een ander formaat aangeleverd?

Vandaag zijn de kwart en halve finales Matchplay gespeeld op onze golfbaan.
In een zonovergoten golfbaan zijn uiteindelijk de finalisten voor morgen geworden Erik tegen Maurice  en Marion tegen Ans.
Zullen Erik en Marion hun titel behouden?
Morgen weten we het.
Kom de spelers aanmoedigen tijdens hun wedstrijd.
Dit is de match van het jaar.
De wedstrijd begint om 13.00 uur.

Halverwege de dag moeten we helaas van acht deelnemers afscheid nemen. Sam en Sybren maakten er een super spannende wedstrijd van die pas op hole 21 gewonnen werd door Sam. Snel eten en dan weer aan de bak voor de wedstrijd tegen Maurice. Kan Sam nog een keer vlammen?
De overige uitslagen en volgende wedstrijden zijn in onderstaande schema terug te vinden.

Heren:

Dames:

Photo credit: prawnpie on Visualhunt.com / CC BY-NC-SA

Ik weet niet of er binnen de club dames zijn die hun borsten een naam hebben gegeven, maar Dolly Parton heeft het in ieder geval gedaan. Ze heten Shock en Awe, maar ik ben niet zo’n ingewijde dat ik weet welke borst nu wie is.
Iedereen die niet aan de herenmiddag heeft meegedaan vraagt zich nu natuurlijk af waarom we het in dit golfartikel over de borsten van Dolly moeten hebben. Welnu, er werd vanmiddag een Dolly Parton trofee uitgereikt aan degene met de meeste tweepunters op zijn scorelijst. En dat trok genoeg heren naar de baan, liefst 35 deelnemers. Zelfs Jan Bleijendaal kwam achter de geraniums vandaan om aan deze bijzondere wedstrijd mee te doen. Ongelofelijk, 87 jaar en gewoon de negen holes uitlopen. Iedereen tekent er voor als hij/zij dat ook nog kan op die leeftijd.
Afijn, nu willen jullie natuurlijk weten wie de trofee gewonnen heeft: Willem Stoop (liefst acht tweepunters). Andere prijzen voor bijzondere verrichtingen gingen naar ondergetekende en Mike Dempsey (birdies op hole 4 en 3 respectievelijk). Wedstrijdleider Ton Hertog moest tijdens de uitreiking van de door Sam Sneek gesponsorde birdie nog even fijntjes opmerken dat ik daarmee vier punten verdiende en dat het ongeveer de helft was van mijn eindtotaal (9 punten).
Verder was er natuurlijk nog de wedstrijd. De eerste plaats was voor Cock Belien. Cock was zo verstandig wat eerder op te stappen zodat de eerste prijs (een doosje ballen van sponsor Zichtbouw) werd doorgeschoven naar Gerard Broersen (21 punten). De derde plaats en dus de tweede prijs was voor Simon Hes terwijl ook Mike Dempsey nog een prijsje meepakte (vierde plaats en dus derde prijs, begrijpen jullie het nog?).
Ik hoop verder dat heren geen prijs gaan bedenken voor de meeste missers, iedereen begrijpt denk ik wel waarom.

Guus

Wij jongens van de gestampte pot weten natuurlijk dat juli traditioneel de hooimaand wordt genoemd. Eigenlijk klopt dat niet meer, er wordt weinig meer gehooid en als het al gedaan wordt dan is het meer in juni (de zomermaand). Aan de baan kunnen we wel zien waarom, de greens liggen er prachtig bij, maar op de fairways waan je je al snel op Kreta of Italië (niets mis mee overigens). Het is dan ook niet meer dan logisch dat wij de hooimaand afschaffen en overgaan op de loesmaand als eeuwig eerbetoon aan het fantastische spel van Loes van der Wal (40 stableford punten). Loes speelde met Thierry Dol en Peter Buis en was zo verstandig om halverwege de wedstrijd maar te stoppen met het zoeken naar ballen van de flightgenoten (“ze vlogen alle kanten op, ik werd er gek van“). Het eigen spel gaat voor en daar kunnen we Loes alleen maar gelijk in geven. Ze kreeg dan ook terecht de door Loos betongroep gesponsorde maandbeker en bijbehorende eerste klas parkeerplaats. Volgens Arie Floris kon zij die prijs beter aan manlief Herman geven, die heeft er tenminste nog wat aan (woorden van Arie, niet van mij). In haar overwinningsspeech vertelde Loes dat zij vandaag speelde met een missie. Ze heeft een paar kennissen die ernstig ziek zijn en Loes speelde vandaag speciaal voor hen. Mooi om te zien hoe zij met zo’n situatie om gaat en toch kan blijven lachen.
Terug naar het golfen. Tweede werd Jan Schrekker (38 stablefordjes) die heel lang rekende op de eerste plaats, zodoende een speech had voorbereid en die dan toch ook maar vertelde. Alle aanwezigen weten nu dat Belgische vrouwen erg dom zijn. Als zij  op vakantie gaan nemen ze 20 condooms mee, terwijl ze niet eens een lul hebben (erg ingekorte versie maar Jan vertelt ‘m graag nog eens). Derde werd voormalig duikboot Jan Grooteman die van een viertal golfers met 36 punten de laatste negen holes het beste speelde (20 punten).
De prijzen van de longest drive gingen naar de familie Bark. Het was onduidelijk wie nu precies wat kreeg omdat Erik beide prijzen (een etensbon en een golfballetje) in ontvangst nam. Hopelijk gaan ze er thuis geen ruzie over maken, wie nu wat gewonnen heeft.
Tenslotte vielen er ook nog vijf birdies. Vreemd genoeg hadden de flightgenoten van Loes, Peter en Thierry,  ieder een birdie, blijkbaar sloegen ze ook wel een paar ballen goed. Verder sloeg Erik Bark nog twee birdies, maar zoals jullie wel weten levert dat maar één vogeltje van sponsor Sam Sneek op. En niet vergeten, ook Jan Grooteman maakte nog een birdie.
Erik kwam tijdens de nazit nog met de suggestie om een aparte kantine te maken voor de footgolfers. Misschien dat hij toch wat minder op Purmerend moet golfen 🙂

Guus