De Belekgangers zijn weer terug. Soms met een slepend been een hangende arm of pijnlijke voeten. Natuurlijk hebben ze het fantastisch gehad, goed hotel, mooie banen, leuke groep en zonder uitzondering wat tegenvallende scores. Wat brengt mensen ertoe om vier uur in een vliegtuig te zitten, dagelijks te golfen tot het vlees van de botten is in een land in verwarring. Maar goed, ze doen het, all inclusive. Hier begint het gras weer te groeien, de meeste leden hebben hun contributie betaald. Commissieleden, vrijwilligers en bestuur doen als vanouds hun werk en  de leden prepareren zich op een nieuw golfseizoen. Vele doen dit net als vorig jaar, zij doen namelijk niets en zien wel wat er van komt. Een kleine groep heeft zich voorgenomen om het anders te doen, zij nemen  lessen en oefenen in de hoop en verwachting dat het allemaal beter gaat worden.

10 maart de jaarvergadering van ons clubje waar je het maar nooit weet. Dan ook nog, De verkiezingen op 15 maart. Een pijnlijk besef dringt zich bij mij op. Aangezien je voor van alles en nog wat een partij op kunt richten had ik natuurlijk een partij voor de golfers kunnen beginnen.  Wanneer alle NGF leden daar een stem op uit brengen is het al snel goed voor 3 á 4 zetels. Hoofdpunten worden, goed weer en wind mee. Ik zal geen namen noemen  maar alleen al In onze club zie ik kandidaten genoeg, ik noem een Ans, Jan,Coby, Piet, Anjo, Kees, Barbara en Ton. Ook al zijn de doelstellingen, zoals zo vaak, goed. Het zal niets uitmaken, het land is er niet mee bebaat.

We gaan gewoon weer lekker golfen, geen gezeur en gedoe. Tenzij, ja tenzij, iemand bedenkt dat het allemaal anders moet. We zouden bijvoorbeeld een club kunnen zijn die in de competitie hogen ogen gooit, iedereen verplicht om in een polo van de golfclub te spelen. Een verbod om in de baan te roken of honden toe te staan met hun baasje mee te lopen. De contributie met 10% te verhogen, parkeren buiten de strepen te beboeten. Verplicht inslaan op de driving range, alleen maar vrouwen in het bestuur en plaggen terug moeten leggen. Niet meer stiekem graaien in de ballenbus en vloeken bestraffen met twee strafslagen. Maximaal twee drankmuntjes bij de seizoenafsluiting en gedwongen douchen en massage na de wedstrijd en een parkeermeter, ja, u kunt er nog wel wat bedenken. Nee, dan wordt het nooit meer normaal.

Toch zou ik een ieder uitnodigen eens een keertje buiten de gebaande paden te denken, niet omdat het anders moet maar misschien anders en wellicht beter en leuker kan, want normaal is ook zo saai.

Backspin